insana huzur veren daha güzel şeyleri sayın bakalım desem pek farklı sonuçlar çıkmaz sanıyorum.
herkesin hoşuna gidecek ortak şeyleri bulmak gittikçe zorlaşıyor bu devirde. batının rasyonalizmine sığarmı bilmem ama doğunun mistizminin göbeğinde yer alan bir sestir su sesi. belki de bunların en güzel, yağmur sesidir kışın karanlığından uyanmış bir ilk bahar sabahında ya da sıcaktan bunalmış bulutların bir armağanı yaz ortasında.
bilmem bu yağmur sesini defalarca dinlerken bir şeyin eksikliğini duyacak mısınız benim gibi? senki bi nefis yemeğin tuzu eksik. ondan birazcık olsa hayal dünyamın derinliklerindeki gerçekliğe ulaşacakmışım hissi var içimde. toprak kokusu.. o gökyüzünün şefkatini gösterdiği yağmur damlalarının toprak ile ilk buluştuğu andaki müthiş sevgi dolu, özlem dolu kucaklaşmanın armağanı. az önce her rüzgara kendini kaptıran toz, şimdi oturaklı ve ağırbaşlılığını takınır hemen. birazdan derin koynunda sakladığı binbir tohuma son kez sarılacak ve üfleyecek ruhları serbest bırakır vakti gelince onları, hepimizin sadık yâri.
eylülün ilk gününde duymak güzel
YanıtlaSil